Birbirlerinden farklı gibi gözüken bu üç ismi aynı terazide tarttığımdan dolayı kendime müteşekkirim. Hümanizmin bu kadar revaçta olduğu zamanımızda kılıç darbeleriyle devrim yapıp, hop diye hevesimizi kursağımızda bırakan bu atmosferin vıcıklığında, herkesin kendiğini öldürdüğünü bilmemiz gerekiyor. İnsan kendi kendini öldüren bir varlık, öldürmeyenler de var tabii. Ama öldürmek nefsimize göre daha fiyakalı.
Şiirde popüler bir dili tutturmayı hiç sevmemişimdir. Çünkü, şair değilim. Olmadığım için, oscar wilde şiirlerindeki dadaizm kokmayan şiirleri Alper gencer'in şiirlerine tercih etmem, Rimbaud'un şiirlerine ederim, toplasan bir Ahmet haşim şiirlerini üçüne tercih ederim ama bir n. fazıl'ı dördüne değişirim, ortaya çıkan sonuç da " çengi misin nesin " pratiği olmaz umarım.
Tam da bu noktada şunu belirtmekte fayda var; hiçbir şiir diğer dillere tam mânâsıyla çevrilemez. bundan dolayı benim rimbaud ya da wilde'ı eleştirmem ancak beni bağlar ve hiçbir değer taşımaz. keyfiyyet benim , kemmiyet Alper gencer'in, gencer'in olsun efendim..
Onur ünlü'nün kopyası alper gencer şiirlerini eleştirmeye geçebilirim. Slogan atmak, 21. yy'ın en büyük istidraclarından biri. Slogan atarak ve de popülarizme yamanarak, esas unsuru teşkil eden hakikatı çoğu zaman ıskalayan bir hüviyetteyiz. Bunun getirisi olarak da sorunlara mütercim olmak yerine, sorunu kaşımak bazılarımızı daha çok besliyor. Sorunları aşmanın yolunun, sorunu çözmeye yönelik olacağını herhâlde hepimiz bilincindeyiz. Eğer insan veya toplum sorunları işaret etmeyi, çözmeye tercih ediyorsa, bu edimden her şey nasibini alır. Şiir de bunlardan biri.
Alper gencer de, sloganı, nesirvâri bir sosla tatlandırarak, belki de bazılarımızın gözünü boyuyor. Bu göz boyama uzun zamandır bazı şeyleri rayından çıkarmış durumda.
Çoğu şeyi eleştirmeyi bir gereksinim olarak görüyoruz ama iş popülerliğe ve "al gülüm ver gülüm" raddesine geldi mi, nedense çoğumuzdan çıt çıkmıyor. şimdi ben " devrim yapacağım sevgilim, ah dolanır/ vah dolanır." desem, çoğumuz kalk git şiire bulaşma der, bunun için de fazla bulaşmıyorum. ( ara ara bulaşıyorum). işte bu sallapati tarz san'at değildir ve batmaya mahkûmdur. ha, biz o günleri görür müyüz, işte onu bilemeyeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder