Anne senin değerini bilemedim biliyor musun ? kafamı çocukluk döneminden sonra bin kere, yüz bin kere duvarlara çarptım, ama sana söyleyemedim. Çocukken bir sandal kiralamıştım umutlarımla beraber, o sandala ne oldu bilmiyorum; umutlarım da çok sabırsız. Anne; hayâl kurmak gerçeğe tekâbül etmeyince çok acı biliyor musun ? senle geçirilen vakit tarifi mümkün olamayan huzur veriyor da, sensiz geçen vakitlerde bazen ikrah ediliyorum. Bir insan huzurlu olmalı, gerçekten huzurlu. sensiz olan mutluluk sanrısı zaman zaman heyula şeylerle geçiştiriliyor. Senin değerini bilemedim, ama bundan sonra bilmek istiyorum. ( İşbu yazıyı da okumayacaksın. )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder